2011-04-06

Historia kościoła rzymsko-katolickiego w Chojniku pod wezwaniem Chrystusa Króla, zaczyna się w okresie międzywojennym, kiedy na mocy Traktatu Wersalskiego wieś i okolice włączone zostały do II Rzeczypospolitej Polskiej. Do 1918 roku wieś Chojnik należała do parafii w Międzyborzu.

Mieszkańcy wsi i okolic w 95% byli wyznania ewangelickiego. Dlatego na skutek starań władz kościelnych, 13 czerwca 1925 roku, rozpoczęto w Chojniku budowę zboru, która trwała niecały rok, do 25 lutego 1926 roku. W budowie aktywny udział brała ewangelicka część miejscowej

społeczności, wspomagana przez właścicielkę majątku Moja Wola baronową Agnest von Diergardt (Klitzing). Podarowała Ona tej gminie ewangelickiej plac pod budowę kościoła, budynek mieszkalny (dzisiejsze probostwo) i budynki gospodarcze. W okresie istnienia gminy ewangelickiej działało tu trzech pastorów Emil Hoffman (do 1928 r), Georg Mudrach (1928-1937r), i Walter Schan

(1937-1943r). W latach międzywojennych kościół ten spełniał nie tylko funkcję religijną: był również ostoją niemieckości na tym terenie. Nawet nabożeństwa odbywały się głównie w języku niemieckim, tylko raz w miesiącu, dla osób starszych, nie znających języka niemieckiego

odprawiano je po Polsku. Działalność tego kościoła ustała po zakończeniu II wojny światowej. Ludność ewangelicka w znacznej części wyemigrowała do Niemiec. Polskich rodzin mieszkało w Chojniku niewiele, stopniowo, na wiosnę i w lecie 1945 roku, zaczęli napływać osadnicy i repatrianci ze wschodu.

Mimo trudnych warunków życia, mieszkańcy Chojnika i Kałkowskiego powołali komitet przebudowy wnętrza kościoła. Przebudowę zaprojektował i nadzorował Kazimierz Lizak-kierownik szkoły, a przewodniczący komitetu był Michał Barczak-rolnik z Kałkowskiego. Miejscowy stolarz, Władysław Guździoł wykonał dwa boczne ołtarze, a obraz Chrystusa Króla i stacje drogi krzyżowej bezinteresownie namalował Izydor Zimorski mistrz malarski z Ostrowa Wlkp, który również odmalował wnętrze kościoła.

Zaangażowane nielicznej jeszcze ludności było tak duże, że mimo skromnych zasobów finansowych 25 września 1945 roku, ks. Wojciech Liberski proboszcz z parafii Czarnylas, uroczyście poświęcił kościół, odprawił w nim pierwszą, katolicką Mszę św, i wygłosił pierwsze kazanie.

Pod koniec września 1945 roku, dzięki staraniom komitetu, ks. Władysław Wiącek,repatriant z woj. Stanisławskiego, wikariusz parafii czarnoleskiej objął parafię w Chojniku. Swoją posługę kapłańską ks. Wiącek pełnił do 6 lutego 1947 roku, później przez rok w Chojniku nie było księdza, tylko na prośbę Komitetu Parafialnego, ks. kan. Płotka z Ostrowa Wlkp. w ważne święta kościelne przysyłał swoich wikariuszy. 13 marca 1952 roku, dekretem Metropolitalna w Poznaniu mianowała ks. Jana Łakomego, wikariusza w Czarnym lesie i zarazem zarządcą parafii w Chojniku. 1 lutego 1952 roku, dekretem Metropolity Poznańskiego, ks. abp. Walentego Dymka, w Chojniku, została powołana parafia pod wezwaniem Chrystusa Króla, a jej pierwszym proboszczem został ks. Jan Łakomy, który pracował w niej aż do śmierci 5 lutego 1980 roku, Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Drugim proboszczem mianowany został ks. Edward Wawrzyniak, który bardzo prędko dał się poznać jako energiczny duszpasterz, gruntownie zmodernizował wnętrze kościoła i jego najbliższe otoczenie. W 1985 roku, zainicjował działalność letnich grup OAZY młodzieżowej.

Po jego odejściu, w lipcu 1991 roku, na mocy dekretu Metropolity Poznańskiego ks. abp. Jerzego Storby, kolejnym-trzecim proboszczem został ks. Stanisław Twardowski. W 1992 roku, na skutek reformy terytorialnej Polskiego Kościoła, parafia Chrystusa Króla została włączona do nowotworzonej Diecezji Kaliskiej, której ordynatorem został ks. bp. Stanisław Napierała - były sufragan Archidiecezji Poznańskiej.  Obecnie proboszczem parafii Chojnik jest Ks. Krzysztof Guziałek.