2011-06-12

Najbardziej witalni na Wzgórzach Twardogórskich byli mieszkańcy Bukowinki. Częste przytulanie się do buków łagodziło stresy i pobudzało do działania. Chłopcy z tej wsi wymyślali różne urządzenia ułatwiające życie, pomysły na maszyny sprzedawali, pomagając w ten sposób swoim rodzinom. Wielu z nich było radnymi w mieście i mieli nowatorskie pomysły na rozwiązania różnych problemów. Ich kobiety potrafiły doskonale gospodarzyć, w obejściu bukowinian nigdy niczego nie brakowało.

Marta i Leszek bardzo się kochali, już jako dzieci spędzali dużo czasu razem. Znaleźli w lesie swojego buka i wyryli na nim w sercu swoje inicjały. Po latach pobrali się, wybudowali piękny dom w Bukowince, mieli dużo dzieci. Jeden z ich prawnuków został stolarzem i postanowił wykonać dla swojej żony bukowe meble. Poszedł do lasu, wybrał okazałego buka. W warszatcie, obrabiając drewno odkrył serce z literami M i L. Zostały zachowane dzięki temu, że kora buka nie odpada jak u innych drzew, jest gładka i stalowa, a wyryte w niej znaki rosną razem z drzewem i pozostają na nim na zawsze. Wiedział o wielkiej miłości swoich pradziadków. Teraz żałował, że ściął ich drzewo. Stolarz wyciął fragment buka z inicjałami, oprawił i powiesił na honorowym miejscu w swoim domu, a żona była zachwycona wykonanymi przez niego meblami.



Wykorzystano artykuł : Legendy i opowiastki ziemi twardogórskiej . Bożena Hołubka.