2012-04-11

Wielka Sobota jest dniem kończącym Triduum Paschalne, a tym samym czasem przeznaczonym na święcenie ognia, wody i pokarmów przygotowanych na święta.

Przed wieczorną mszą święci się wodę, którą wierni mogą później zabrać do domów, następnie zaś wysokie ogniska rozpalane na kościelnych dziedzińcach. Od poświęconego ognia odpala się paschał (grubą, woskową świecę), który będzie się palił podczas wszystkich nabożeństw wielkanocnych.

Niegdyś święty ogień wierni zanosili również do swoich domów. Zapalano nim wszystkie  domowe lampy i ogień pod kuchnią, co miało przynieść do domostwa dobrą energię i zapewnić powodzenie.

Od dawna Wielka Sobota jest dniem, w którym oprócz ognia i wody święcimy również pokarmy. Początkowo święceń dokonywano w poszczególnych domach i wtedy święcono wszystkie pokarmy naszykowane na święta. Niekiedy społeczność danej wsi zbierała się w domostwie najbogatszego mieszkańca lub na placykach wiejskich, gdzie znoszono jedzenie w koszach, nieckach lub donicach i oczekiwano na księdza. Zwyczaj święcenia pokarmów w kościele pojawił się dopiero później.