2012-11-21

Zastałam ich na parkingu podczas posiłku – przyjechali przed czasem i rozpakowali swój prowiant. Już z daleka wyglądali na zgraną grupę, która lubi być ze sobą. Wszyscy z jednej wsi Rzeszówek wraz z sołtysem. Wieś podobna wielkością do naszej – około 190 osób, o takich miejscowościach, które są podobne i nawiązują ze sobą kontakt mówi się „partnerskie”.

Najczęściej tak mówią o miastach, ale nasi goście byli nadzwyczaj sympatyczni i nie mielibyśmy nic przeciwko temu, by takie spotkania były częstsze. Interesowało ich co trzeba robić, by zachęcić mieszkańców do wspólnej pracy, ale też co udało nam się już zrobić. Rzeszówek też jest wsią, która rozpoczyna drogę do tworzenia charakteru wsi tematycznej: „Wieś pod lasem” jak mówią – swoje domy będą oznaczać różnymi grzybkami. Nasze ptaki na domach też znalazły uznanie. Zaczęliśmy oczywiście od zdjęcia pod witaczem. Na placu rekreacyjnym właśnie trwały prace porządkowe „do ostatniego liścia” i można było sprawdzić w praktyce jak mieszkańcy wspólnie pracują. Ponieważ właśnie kończono sadzenie drzewek to Pan Sołtys z Rzeszówka zasadził u nas przed wiatami sosnę kanadyjską. Zostałyśmy zaproszone na biesiadę pod wiatami ponieważ goście przyjechali z własnej roboty smakołykami. Często oprowadzamy grupy, ale tak zorganizowanej nigdy nie widzieliśmy. W termosach były napoje ale też zupa „z wkładką”, różne mięsa, kiełbasy z dzika, pyszny chleb pieczony we własnym zakresie, no i „środki” pomagające strawić te wiktuały – aż żal, że musieli jechać dalej. Zostało po nich posadzone drzewko, które będziemy pielęgnować tak jak pamięć.