2013-03-27

Pierwsza wzmianka o Bogdaju w historii Polski pochodzi z 1661 r. Wbrew niżej cytowanym legendom, Bogdaj najprawdopodobniej powstał dopiero ok. 1650 r.  

Początkowo była to tylko kuźnica, czyli miejsce wytopu niskogatunkowej stali z wydobywanych na okolicznych łąkach powierzchniowych rud żelaza. Z tej działalności rzemieślnicy kuźnicy płacili do królewskiej kasy podatek, w wysokości 150 florenów rocznie, obniżony do 120 florenów ze względu na zniszczenia spowodowane Potopem szwedzkim. Kuźnica znajdowała się prawdopodobnie na prawym brzegu Polskiej Wody, kilkadziesiąt metrów na północny-zachód od mostu. Nieopodal znajdowały się też zarybione stawy hodowlane, nieco przysychające w efekcie działalności kuźnicy. Należy zaznaczyć, że w owych czasach poziom wód w Polskiej Wodzie, zapewne zasilającej stawy był znacznie wyższy, (co najmniej 1 m) niż obecnie, po kilkudziesięciu latach działalności irygacyjnej.   

Bogdaj został zdewastowany przez wojska szwedzkie na przełomie lat 1655/56. Kuźnica została spalona, woda ze stawów spuszczona, a ryby odłowione. Dopiero w 1660 r., dużym wysiłkiem finansowym kuźnica została odbudowana, dzięki staroście odolanowskiemu Jakubowi Rozrażewskiemu. Kuźnica bogdajska funkcjonowała jeszcze prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku, ale już w 1715 r. na jej miejscu był folwark, który do dnia dzisiejszego się nie zachował.  W 1929 r. mieszkańcy wsi zawiązali komitet budowy kościoła. W skład komitetu weszli: sołtys Marczak oraz gospodarze (o niewyszczególnionych imionach): Nowak, Płókarz, Śródka, Tacik. W latach 1930-32 wybudowano kościół p.w. Chrystusa Króla, w którym msze odprawiali urzędujący na miejscu wikariusze. Od 1 marca 1939 r. świątynia została erygowana, jako samodzielny kościół parafialny, oprócz Bogdaju również dla okolicznych wsi: Możdżanowa, Szklarki Śląskiej i Młynika.